Hoe kan iets kloppen en tegelijkertijd niet kloppen? Deze vraag lijkt ook van toepassing op het werk van Michel Hoogervorst. Het is georganiseerd én organisch; planmatig én plantaardig; strak én los; stilstaand én bewegelijk; luchtig én streng; tekening én teken. Gaat het over leven en dood? Gaat het over overleven? Wat betekenen de veel in zijn werk voorkomende bloemen? Is de bloem op dít doek afgesneden met het mes van het andere doek?

Een relatie met Sassenheim in de bollenstreek ligt voor de hand, het is de plaats waar Hoogervorst geboren en getogen is. Hier staat ook de Sikkens-Lakfabriek. Bloemen én verf, hoe kloppend wil je het hebben.

Hoogervorst schildert geen bollenvelden of bloemstukken, maar enkele bloemen. Ook de bol waar die bloem uitkwam, het mes waarmee hij afgesneden werd en het penseel waarmee hij geschilderd is, behoren tot de tekens van zijn beeldtaal.

De bloemen zijn monochroom, meestal zwart, de kleuren die ze hadden zitten in de achtergrond, die soms ook voorgrond wordt. Het levendige lijnenspel contrasteert met de organische florale motieven, en deze bovenliggende geometrie schenkt soms zelf ook weer nieuw leven: uit de horizontale en verticale lijnen, die over een bloemmotief zijn geschilderd, groeit soms ook weer een knop, blad of penseel. Zo wordt het leven doorgegeven, gaat het in de volgende laag verder.

Deze bol is nog niet geplaatst.